Stożek rogówki
Spis treści
Stożek rogówki zalicza się do postępujących dystrofii rogówki, których źródłem są wrodzone zaburzenia przemiany materii.
Więcej informacji o stożku rogówki.
W leczeniu stosuje się przede wszystkim soczewki kontaktowe twarde, Cross-linking, pierścienie śródrogówkowe (INTACS, CXL, CCL) i przeszczepy rogówki.
Obecnie produkowane soczewki są wysoce zaawansowanym i złożonym produktem zarówno pod względem optycznym, jak i konstrukcyjnym. Dostępna w naszym gabinecie metoda dopasowania za pomocą specjalistycznego oprogramowania i wideokeratografu wysokiej rozdzielczości pozwala zapewnić niespotykany wcześniej komfort noszenia soczewek kontaktowych twardych oraz doskonałe widzenie. Dostępne są wszystkie znane geometrie soczewek. Istnieje możliwość projektowania soczewek na podstawie wykonanej topografii indywidualnie dla każdego pacjenta przy zapewnieniu najwyższego bezpieczeństwa i wygody stosowania twardych soczewek kontaktowych.
Jak wykonuje się cross-linking?
Cross-linking jest zabiegiem wzmocnienia rogówki – odbudowy wiązań pomiędzy blaszkami rogówki. Chorobowe uszkodzenie połączeń pomiędzy tymi strukturami znacznie osłabia rogówkę, doprowadza do jej deformacji, ścieńczenia i uwypuklenia, powodując rozwój stożka rogówki.
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, najpierw zdejmowany jest nabłonek rogówki. Zakrapla się oko w odstępach kilkuminutowych ryboflawiną, następnie uruchamia się specjalną lampę emitująca promieniowanie ultrafioletowe i przez 30 minut naświetla się rogówkę. W tym czasie wytwarzają się połączenia – wiązania krzyżowe pomiędzy blaszkami zrębu rogówki.
Dzięki tej metodzie można w znacznej mierze ograniczyć rozwój choroby lub nawet ją całkowicie zatrzymać. Cross-linking wbrew oczekiwaniom nie poprawia widzenia, nadal konieczne jest stosowanie soczewek kontaktowych twardych, jednakże zabieg pozwala uniknąć postępu choroby i przeszczepu rogówki w przyszłości.
Więcej informacji o Cross-linking’u.
INTAKSY (pierścienie śródrogówkowe)
Metoda wszczepiania pierścieni śródrogówkowych (INTAX lub INTACS lub INTAKS) pierwotnie opracowana była dla korekcji krótkowzroczności i małego astygmatyzmu. Nie upowszechniła się jednak. Ze względu na mechanizm działania, skłonność do napinania części centralnej i stabilizację rogówki, zaproponowano stosowanie jej przy stożku rogówki. Według zaleceń producenta, należy stosować INTAKSY u osób, które nie mogą nosić lub absolutnie nie tolerują soczewek kontaktowych twardych. Metoda ta nie hamuje postępu choroby. Nie jest możliwe uzyskanie tak dobrego widzenia jak w soczewkach kontaktowych. Pozwala jednak poprawić widzenie z wyżej wymienionymi wskazaniami i odwlec moment wykonania przeszczepu rogówki wykonanego ze wskazań refrakcyjnych. Jeśli to możliwe proponujemy łączenie obu procedur – wszczepiania INTAKSÓW i wykonania Cross-linkingu.
Więcej informacji o INTAKSACH.
Przeszczep rogówki
Przeszczep rogówki jest absolutną ostatecznością w leczeniu stożka rogówki. Można wykonać go, jako pełnościenny – drążący (przeszczepia się całą grubość rogówki wszystkie jej warstwy) lub przeszczep warstwowy (usuwa się zewnętrzną warstwę rogówki pozostawiając tzw. błonę Descemeta – zmniejsza to ryzyko odrzutu przeszczepu i możliwych powikłań).
Często po przeszczepie konieczne jest dalsze noszenie soczewek kontaktowych twardych.
Soczewki kontaktowe twarde, a stożek rogówki
Zaburzenie refrakcji, jakie powoduje stożek rogówki jest bardzo duże. Generuje on zwykle powstanie krótkowzroczności i bardzo wysokiego astygmatyzmu możliwego do korekcji przez soczewki kontaktowe twarde.
Więcej informacji o stożku rogówki.
